Wielu przyjdzie i zasiądą za stołem w Królestwie Niebieskim.
Oj będzie zdziwko w niebie, jak my zobaczymy, kogo Pan Bóg tam wpuścił. Oj będzie zdziwko. Może w takim razie warto, już dziś, póki tu jesteśmy, uczyć się tego, że ci, inni, głupi, śmierdzący, komuniści, pisowcy, peowcy, księża, Żydzi i inni, będą tam z nami?
Na progu wędrowania z Panem, który wzywa do nie-spania, mamy się przygotować na zdziwienie. A, że Królestwo Boże już jest, to już dziś mamy dopuścić do siebie, nie tylko myśl, ale i decyzje, i czyny, że ci wszyscy się tam znajdą, że ci wszyscy już dziś są Jego Dziećmi.
Ej, Panie Jezu, czy Ty czasem nie przesadzasz?
Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Zajrzyj do swojego serca, do wartościowania i zobacz, co tam jest mieczem. Lemiesz to narzędzie do obrabiania ziemi. Ziemi, w której masz zasiać ziarno. Przekuj to, co jest mieczem w narzędzie do czynienie dobra.
I nie tłumacz się, że oni są inni, On też był INNY.
…i tak trwają te trzy… a największa z nich Miłość….
Oryginalność Mistrza-Jezusa ma nieodparty urok. : )
Rzecz w tym, że „oni” wcale nie są tak bardo inni, jak nam się wydaje. Ktoś ma interes, w tym żebyśmy tak myśleli. Być może tym kimś jesteśmy nawet my sami. Bo tak jest wygodniej. Bezpieczniej. Tymczasem ludzie są tak strasznie do siebie podobni. Wszyscy w coś wierzymy (bo brak wiary też jest swoistą wiarą), wszyscy chcemy być szczęśliwi. Wszyscy chcemy kochać i być kochani. Wszyscy nie chcemy cierpieć. Wszyscy się czegoś boimy. Reszta to tylko kwestia okoliczności. Czasów. Miejsca urodzenia. Kto wie, w co byśmy wierzyli, gdybyśmy urodzili się w Arabii Saudyjskiej, jak nazywałby się ten blog? A to tylko jedna zmienna.
Nie ma innych. Jest drugi człowiek. I często ten drugi człowiek jest bardziej do nas podobny niż chcielibyśmy przyznać.
Aby czynić dobro, trzeba je najpierw usłyszeć …. nie rozumem, lecz sercem….czy ja potrafię zmienić miecz na lemiesz….?
Nie chcę osądzać, nie chcę gardzić i oceniać…, chcę kochać prawdziwie…. każdego człowieka.
Kochać prawdziwie, tak aby innym stworzyć raj ….nawet za cenę swojego krzyża…
Do dziś pamiętam uczucie ulgi, wolności i radości, kiedy wreszcie dotarło do mnie, że jestem synem marnotrawnym, a nie jego bratem.
Równie krótko, co w Ewangelii i równie treściwie, mocno.
Ale jasno tak, ze każdy współczesny gimnazjalista zrozumie.